Controle in UZ Leuven.
Woensdag 15 november 2017,
vandaag heb ik een tussentijdse controle. We rijden naar het UZ Leuven zonder enige vorm van file of hinder .... merkwaardig voor een ochtend !?
Aan het UZ aangekomen verbaas ik me keer op keer aan de grote van het complex. Het is daar ook èèn grote werf met als je er komt, telkens nieuwe gebouwen, stukjes erbij, ditjes en datjes ....
Het flitst door men hoofd .... dat ik maar een goed zicht heb volgende keer, zo zie je nog wat van de buitenwereld.....
Eenmaal ingecheckt, beginnen we aan de bekende rompslomp ... aanmelden bij cardio ... wachten op een EKG uitlezing dan naar boven aanmelden bij de Lvad-controle, wachten.....
Deze keer moest ik ook inspanningsproeven doen om zo een progressie te zien ten overstaande van mijn ontslag.
Dus ik heb eerst mijn ademhalingstesten gedaan en dan de sterkte van de beenspieren. Op beide kreeg ik een dikke 7/10 wat zeer goed was ! Sommige Lvad geïmplanteerde zouden nooit aan de waarden komen die ik net had gepresteerd !
Een zeer bemoedigend gevoel wel.
Op naar de wandeltest,jawel je moet over een 6-tal minuten een afstand afleggen. Ook deze test had ik al regelmatig gedaan tijdens mijn vorige verblijven daar.
Ook hier was er een verbetering qua afstand ! Een dikke 500 meter meer dan bij mijn ontslag wat ook een zeer bemoedigend resultaat was !
Bij de eigenlijke Lvad-controle was alles volgens schema. De dokter gaf me wel aan dat bepaalde zaken nu eenmaal niet weg te krijgen zullen zijn omdat de ziekte er wel degelijk is en dat dit ook de redenen is van het actief op de wachtlijst te staan voor een nieuw hart....
De progressie is zeer goed dus maar sommige zaken die ik voel zijn niet echt op te lossen nu .... het geeft maar weer aan dat je op "the bridge to ...." staat en dat ik hopelijk snel deze brug mag oversteken.
Na de controle bij de dokter nog eens een CRTD-uitlezing. Hier zitten we echter een hele tijd te wachten en als het dan aan ons was, vonden ze moeilijk een signaal om uit te lezen !
De pomp, het Lvad, dus geeft zulks een storingen dat het echt heel moeilijk is een mooie uitlezing te maken .... Pas na allerlei bochten en houdingen wordt er dan toch een manier gevonden om een goed signaal te pakken te krijgen.
Na de uitlezing naar de RX voor een longfoto ... de zoveelste en ik vrees zeker niet de laatste. Ik moet bijna licht geven in den donkere peins ik !
We komen het UZ buiten met een vermoeid gevoel ... ik voel toch wel dat de dag zijn ding begint te doen, ook al scoor je een 7 op 10 !
Ook de afstanden in het UZ zijn er die kunnen tellen .... 4 weken geleden deed ik deze nog met een rolstoel en nu alles zelf gewandeld !
Leuk was vandaag wel dat de verpleging keer op keer zei dat ik er opmerkelijk beter uit zag ... en nog leuker is dat er heel wat mee hopen dat er snel een definitieve oplossing komt ......
Raar maar weer waar, rijden we zonder enige moeite naar huis via de ring ..... zodat ik eigenlijk relatief snel aan het rusten ben.
Later die avond voel ik de dag pas echt zijn tol eisen en heb ik het weer benauwd, warm en koud, en besluit ik snel in mijn bed te gaan liggen, doch ik kan niet snel inslapen, is het de dag op zich, de vermoeidheid, het denken, het verlangen naar anders, het onbekende gekende, de angst ......
Ik loop op de brug maar wanneer ben ik aan de andere kant ?
vandaag heb ik een tussentijdse controle. We rijden naar het UZ Leuven zonder enige vorm van file of hinder .... merkwaardig voor een ochtend !?
Aan het UZ aangekomen verbaas ik me keer op keer aan de grote van het complex. Het is daar ook èèn grote werf met als je er komt, telkens nieuwe gebouwen, stukjes erbij, ditjes en datjes ....
Het flitst door men hoofd .... dat ik maar een goed zicht heb volgende keer, zo zie je nog wat van de buitenwereld.....
Eenmaal ingecheckt, beginnen we aan de bekende rompslomp ... aanmelden bij cardio ... wachten op een EKG uitlezing dan naar boven aanmelden bij de Lvad-controle, wachten.....
Deze keer moest ik ook inspanningsproeven doen om zo een progressie te zien ten overstaande van mijn ontslag.
Dus ik heb eerst mijn ademhalingstesten gedaan en dan de sterkte van de beenspieren. Op beide kreeg ik een dikke 7/10 wat zeer goed was ! Sommige Lvad geïmplanteerde zouden nooit aan de waarden komen die ik net had gepresteerd !
Een zeer bemoedigend gevoel wel.
Op naar de wandeltest,jawel je moet over een 6-tal minuten een afstand afleggen. Ook deze test had ik al regelmatig gedaan tijdens mijn vorige verblijven daar.
Ook hier was er een verbetering qua afstand ! Een dikke 500 meter meer dan bij mijn ontslag wat ook een zeer bemoedigend resultaat was !
Bij de eigenlijke Lvad-controle was alles volgens schema. De dokter gaf me wel aan dat bepaalde zaken nu eenmaal niet weg te krijgen zullen zijn omdat de ziekte er wel degelijk is en dat dit ook de redenen is van het actief op de wachtlijst te staan voor een nieuw hart....
De progressie is zeer goed dus maar sommige zaken die ik voel zijn niet echt op te lossen nu .... het geeft maar weer aan dat je op "the bridge to ...." staat en dat ik hopelijk snel deze brug mag oversteken.
Na de controle bij de dokter nog eens een CRTD-uitlezing. Hier zitten we echter een hele tijd te wachten en als het dan aan ons was, vonden ze moeilijk een signaal om uit te lezen !
De pomp, het Lvad, dus geeft zulks een storingen dat het echt heel moeilijk is een mooie uitlezing te maken .... Pas na allerlei bochten en houdingen wordt er dan toch een manier gevonden om een goed signaal te pakken te krijgen.
Na de uitlezing naar de RX voor een longfoto ... de zoveelste en ik vrees zeker niet de laatste. Ik moet bijna licht geven in den donkere peins ik !
We komen het UZ buiten met een vermoeid gevoel ... ik voel toch wel dat de dag zijn ding begint te doen, ook al scoor je een 7 op 10 !
Ook de afstanden in het UZ zijn er die kunnen tellen .... 4 weken geleden deed ik deze nog met een rolstoel en nu alles zelf gewandeld !
Leuk was vandaag wel dat de verpleging keer op keer zei dat ik er opmerkelijk beter uit zag ... en nog leuker is dat er heel wat mee hopen dat er snel een definitieve oplossing komt ......
Raar maar weer waar, rijden we zonder enige moeite naar huis via de ring ..... zodat ik eigenlijk relatief snel aan het rusten ben.
Later die avond voel ik de dag pas echt zijn tol eisen en heb ik het weer benauwd, warm en koud, en besluit ik snel in mijn bed te gaan liggen, doch ik kan niet snel inslapen, is het de dag op zich, de vermoeidheid, het denken, het verlangen naar anders, het onbekende gekende, de angst ......
Ik loop op de brug maar wanneer ben ik aan de andere kant ?
Reacties
Een reactie posten