Normal life .....
Zaterdag 11 november 2017.
Een druiligere dag als ik opsta. Het wassen is nog steeds niet echt in snelheid toegenomen ... ik doe er nog steeds een klein uurtje over alle verplichte metingen inbegrepen.
Toch wel straf dat je van jezelf te wassen vermoeid kan worden ... je komt net uit je bed en dan zou je denken dat je massa's energie hebt.
De dag vordert traag en ergens in de namiddag besluiten we om nog eens ons vertrouwde cafeetje te bezoeken.
Lang geleden dat ik hier nog eens op een toogkrukje heb gezeten. De laatste maal was op het terras in de zon twee dagen voor dat men het Lvad heeft geplaatst.
Het was leuk om er te zijn en vooral te merken dat er niet veel veranderd was. Ook de bekende van ervoor zaten op hun plekje buiten één iemand die, spijtig genoeg, ondertussen definitief de deur van het cafè heeft dichtgetrokken..... en "het cafè" staat hier synoniem voor de laatste jaren van zijn leven.
We zijn niet zo lang blijven hangen, zoals vroeger zeker het geval had geweest, zodat ik op tijd terug thuis in de zetel zat. Het zitten op cafè kan blijkbaar toch ook licht vermoeiend zijn.e
De mensen die ik nog niet gezien heb na lange tijd hoop ik bij een volgend bezoekje te zien !
Zondag 12 november 2017.
Buiten rusten op de zetel heb ik vandaag niet veel uitgestoken.
Naar de formule 1 GP van Brazilië gekeken en goedgekeurd. Mijn vrouw had deze namiddag een aantal uurtjes staan koken en bijgevolg was het avondeten dan ook zeer lekker, spijtig dat ik geen grotere porties meer aankan want ik had nog wel zin maar kon niet meer ....
Bedankt liefje ! Top kokkin !
Maandag 13 november 2017.
Ik heb nu 3 dagen rust gehad, door geen kinè, en ik moet zeggen dat ik dat voelde aan mijn borstkast.
Deze is gans open geweest en is daarna terug gehecht met een achttal ijzerdraadjes. Sommige ribben zijn wat verdraaid en dit geeft toch zeurende pijn. Ook de draadjes kan ik goed voelen en doen soms pijn. Natuurlijk de pijn is geen pijn zoals ik al in het verleden pijnen heb, gehad maar kom soms toch wel vervelend.
Nu vandaag is de pijn er niet door die rust dus ga ik volop in de kinè .... Dit betekend dat ik toch een volle twintig minuten heb gefietst tegen een deftig tempo.
Ik wil zeker bij de volgende controle nu woensdag laten zien dat ik fysisch een pak beter ben en hopelijk op revalidatieschema zit ....
Het enige nadeel van dit alles is dat na de kinè mijn borstkast weer opspeelt ... een lichte pijn voel ik toch weer.
Verrassend vandaag was het telefoontje van één van de vele verpleegkundige die ik ken uit het ZNA Middelheim. Het is altijd verschieten als je de nummer herkend van een interne lijn vanuit een ziekenhuis maar ja ... Het eerste wat ze me vroeg was of dat alles OK was... eh "ja" ... zulks een zinnen om te beginnen laten je adem effe stokken .... Al snel bleek dat ze me nodig had om een gans andere redenen dan puur medisch.... OEF !
Men zocht iemand met een hartfalen die kon getuigen voor een artsen bijeenkomst later in december.
Nu maak ik er geen geheim van dat ik open sta voor alles wat hartfalen onder de aandacht brengt. We kunnen er niet genoeg mensen over informeren en ze overtuigen om zich te laten screenen.
Ook ben ik grote voorstander van alles wat te maken heeft rond eerste hulp opleidingen, dit kan echt levens redden.
Vandaar dat ik op zulk een vragen steeds ja zeg.
Een druiligere dag als ik opsta. Het wassen is nog steeds niet echt in snelheid toegenomen ... ik doe er nog steeds een klein uurtje over alle verplichte metingen inbegrepen.
Toch wel straf dat je van jezelf te wassen vermoeid kan worden ... je komt net uit je bed en dan zou je denken dat je massa's energie hebt.
De dag vordert traag en ergens in de namiddag besluiten we om nog eens ons vertrouwde cafeetje te bezoeken.
Lang geleden dat ik hier nog eens op een toogkrukje heb gezeten. De laatste maal was op het terras in de zon twee dagen voor dat men het Lvad heeft geplaatst.
Het was leuk om er te zijn en vooral te merken dat er niet veel veranderd was. Ook de bekende van ervoor zaten op hun plekje buiten één iemand die, spijtig genoeg, ondertussen definitief de deur van het cafè heeft dichtgetrokken..... en "het cafè" staat hier synoniem voor de laatste jaren van zijn leven.
We zijn niet zo lang blijven hangen, zoals vroeger zeker het geval had geweest, zodat ik op tijd terug thuis in de zetel zat. Het zitten op cafè kan blijkbaar toch ook licht vermoeiend zijn.e
De mensen die ik nog niet gezien heb na lange tijd hoop ik bij een volgend bezoekje te zien !
Zondag 12 november 2017.
Buiten rusten op de zetel heb ik vandaag niet veel uitgestoken.
Naar de formule 1 GP van Brazilië gekeken en goedgekeurd. Mijn vrouw had deze namiddag een aantal uurtjes staan koken en bijgevolg was het avondeten dan ook zeer lekker, spijtig dat ik geen grotere porties meer aankan want ik had nog wel zin maar kon niet meer ....
Bedankt liefje ! Top kokkin !
Maandag 13 november 2017.
Ik heb nu 3 dagen rust gehad, door geen kinè, en ik moet zeggen dat ik dat voelde aan mijn borstkast.
Deze is gans open geweest en is daarna terug gehecht met een achttal ijzerdraadjes. Sommige ribben zijn wat verdraaid en dit geeft toch zeurende pijn. Ook de draadjes kan ik goed voelen en doen soms pijn. Natuurlijk de pijn is geen pijn zoals ik al in het verleden pijnen heb, gehad maar kom soms toch wel vervelend.
Nu vandaag is de pijn er niet door die rust dus ga ik volop in de kinè .... Dit betekend dat ik toch een volle twintig minuten heb gefietst tegen een deftig tempo.
Ik wil zeker bij de volgende controle nu woensdag laten zien dat ik fysisch een pak beter ben en hopelijk op revalidatieschema zit ....
Het enige nadeel van dit alles is dat na de kinè mijn borstkast weer opspeelt ... een lichte pijn voel ik toch weer.
Verrassend vandaag was het telefoontje van één van de vele verpleegkundige die ik ken uit het ZNA Middelheim. Het is altijd verschieten als je de nummer herkend van een interne lijn vanuit een ziekenhuis maar ja ... Het eerste wat ze me vroeg was of dat alles OK was... eh "ja" ... zulks een zinnen om te beginnen laten je adem effe stokken .... Al snel bleek dat ze me nodig had om een gans andere redenen dan puur medisch.... OEF !
Men zocht iemand met een hartfalen die kon getuigen voor een artsen bijeenkomst later in december.
Nu maak ik er geen geheim van dat ik open sta voor alles wat hartfalen onder de aandacht brengt. We kunnen er niet genoeg mensen over informeren en ze overtuigen om zich te laten screenen.
Ook ben ik grote voorstander van alles wat te maken heeft rond eerste hulp opleidingen, dit kan echt levens redden.
Vandaar dat ik op zulk een vragen steeds ja zeg.
Reacties
Een reactie posten