Stafylokokken ...

Dinsdag 21 november 2017.

Na een onrustige nacht, start de dag zoals alle vorige nachten in het ziekenhuis.

De koorts komt en gaat, en de infusen met antibiotica komen om de vier uur .....

Met de buurman knoop ik een gesprek aan en hij blijkt een frevent duivenmelker te zijn. Daar kan ik niet veel over zeggen maar dat is niet nodig bij deze 78-jarige man die als herboren naar huis mag vandaag. 

Nadat de buurman naar huis is wordt het bed in orde gemaakt voor de volgende, ik wacht steeds af want als men van intensieve afkomt kan het wel eens dikke "feest" zijn

door de nog sluipende narcose.

De man die wordt binnengereden lijkt me enorm te zijn...maar later zie ik dat dit ook komt doordat het bed gans naar boven staat en de man een buikje heeft. 

In de namiddag komt er ook iemand van de Lvad-coördinatoren. Deze hebben je alles geleerd en volgen je op bij de check-ups. Er wordt me gezegd dat we ons niet schuldig moeten voelen omdat een infectie op de kabelpoort zoveel voorkomt. Het blijft nu eenmaal een zwakke plaats op je lichaam.

Dit is langst één kant geruststellend maar geeft ook het gevoel van "oei" een start van de zovele....

Er is nog geen feedback van welke beestjes me nu te pakken hebben ... ik blijf bij mijn eerste gok namelijk stafylokokken. Deze komen overal op je huid voor dus maken ook de grootste kans om desondanks je voorzichtigheid je te grazen te nemen....

In de avond wordt ik moe ... en raar maar val ik vlot in slaap...

Woensdag 22 november 2017.

De beestjes van "eigen kweek" zijn gekend en jawel het zijn de Stafylokokken... Dit was te verwachten maar ik ben content dat er nu een naam op plakt.

De antibiotica blijkt perfect om te aan te vallen en de koorts wordt ook stabieler, we blijven hangen rond de 37.

Tegen de avond voel ik dat mijn hartslag gekke sprongen maakt .... ik heb dit wel vaker maar hoe kan dit nu ? Alles onder controle en nu weer dit... 

Ik ga met slechter gevoel slapen maar val toch vlot in slaap...

Donderdag 23 november 2017.

Rond de middag is het weer prijs, mijn hartslag schiet vaak naar boven en ik wordt niet meer kalm.

Ik heb dit wel vaker en dit kan uit het niets komen. Ik voel van alles maar krijg dit niet meer onder controle.

De verpleging raad me aan om te kalmeren maar ik kan me niet kalmer krijgen .... ik moet de hulp inroepen van een kalmeermiddel iets wat ik niet graag doe maar het blijkt de enige uitweg te zijn.

Ik heb een moeilijke dag en probeer deze zo snel mogelijk achter me te laten !