Inspanningstest - Cardiorevalidatie Middelheim - Groen licht !
Woensdag 13 december 2017,
Vandaag mijn inspanningsproef - fietstest, gedaan om terug op te starten op de cardiorevalidatie van het ZNA Middelheim.
Deze test was reeds een goede 3-tal weken geleden gepland maar de infectie heeft er toen anders over beslist.
Door deze infectie en de daar op volgende week in het ziekenhuis te Leuven, had mijn zin in de test enigszins laten minderen. Op den duur doe je zo je best en voor wat ? om verder te sukkelen ?
Dus hop en met eigenlijk niet veel goesting naar de test ! Eens ik dan in de "reva"-gang ben krijg ik moed... raar maar dit zal wel komen omdat het er zo vertrouwd is voor me.
bijna alle medewerkers ken ik van eerdere revalidatieperioden en met hen babbelen en het wat over ditjes en datjes hebben van mijn ziekte is altijd wel leuk. Leuk in de relatieve vorm uiteraard.
Ook ben ik blij dat mijn trouwste support/supportster, er weer bij is ... mijn vrouw is er eentje uit de duizenden en ze staat er steeds maar weer...hoe kan ik dit ooit op èèn of andere manier terug geven ?
Al mag ik dit niet zo zien toch denk ik er vaak aan .....
De proef op zich loopt eigenlijk wel vlot. Het aansluiten van de elektroden voor de hart opvolging verloopt wel niet zo vlot door mijn eigen draden van mijn Lvad.
De jonge kinesist deed zijn uiterste best om buiten een hartslag ook een bloeddruk te vinden iets wat bij Lvad-mensen een hel is om makkelijk te vinden.
De ademtests waren ok, al denk ik, dat ik de bij de laatste test in Leuven beter gescoord heb. Het fietsen was al weer lang geleden, bijna een maand geleden.
Ik had mezelf gezegd om het kalm aan te pakken en me zeker niet te gaan forceren ! Ik ben dus "maar" tot 70 Watt kunnen gaan wat ik persoonlijk zeer weinig vindt...
In de wachtzaal om even via de cardiologe te passeren trof ik mijn maatje aan. Ze kwam ook revalideren maar op woensdag is het voor haar zwemmen, iets dat ik niet mag omwille van mijn kabel in mijn buik.
Ze maakt het goed na haar harttransplantatie, wel met enkele minpuntjes maar ze zag er echt goed uit. Ik ga samen met haar in de reva-groep zitten en daar kijk ik naar uit tenslotte geeft zij mij een voorbeeld van hoe het "erna" gaat worden....
Ik kan niet genoeg zeggen hoe belangrijk het is om met mensen in contact te zijn die dezelfde ziekte hebben of hebben gehad in haar geval. Samen het klote-gevoel durven te bespreken of samen mopjes maken over of rond je ziekte, de ongemakken opsommen, je ervaringen met dokters delen,.... het is zo belangrijk. Er is in ons land echt te weinig aandacht voor .....
De cardioloog was content me te zien. Al viel het haar direct op dat ik veel vermagerd ben en ja, dit is ook zo spijtig genoeg ! Ik zie me bij het wegen elke dag niet echt bijkomen wat ik frustrerend vind.
Maar ze gaat me dikker maken ... ha, ik ben eens benieuwd !
Verder valt er niet veel te onderzoeken, ik wordt goed gevolgd in het UZ Leuven en het is ook daar dat ik (hopelijk snel) getransplanteerd ga worden.
In ieder geval is er voor nu groen licht om te revalideren ! Weer een stap in de goede richting, hoe sterker ik fysiek ben hoe beter voor de transplantatie en dat is uiteindelijk het enige wat telt !
Vandaag mijn inspanningsproef - fietstest, gedaan om terug op te starten op de cardiorevalidatie van het ZNA Middelheim.
Deze test was reeds een goede 3-tal weken geleden gepland maar de infectie heeft er toen anders over beslist.
Door deze infectie en de daar op volgende week in het ziekenhuis te Leuven, had mijn zin in de test enigszins laten minderen. Op den duur doe je zo je best en voor wat ? om verder te sukkelen ?
Dus hop en met eigenlijk niet veel goesting naar de test ! Eens ik dan in de "reva"-gang ben krijg ik moed... raar maar dit zal wel komen omdat het er zo vertrouwd is voor me.
bijna alle medewerkers ken ik van eerdere revalidatieperioden en met hen babbelen en het wat over ditjes en datjes hebben van mijn ziekte is altijd wel leuk. Leuk in de relatieve vorm uiteraard.
Ook ben ik blij dat mijn trouwste support/supportster, er weer bij is ... mijn vrouw is er eentje uit de duizenden en ze staat er steeds maar weer...hoe kan ik dit ooit op èèn of andere manier terug geven ?
Al mag ik dit niet zo zien toch denk ik er vaak aan .....
De proef op zich loopt eigenlijk wel vlot. Het aansluiten van de elektroden voor de hart opvolging verloopt wel niet zo vlot door mijn eigen draden van mijn Lvad.
De jonge kinesist deed zijn uiterste best om buiten een hartslag ook een bloeddruk te vinden iets wat bij Lvad-mensen een hel is om makkelijk te vinden.
De ademtests waren ok, al denk ik, dat ik de bij de laatste test in Leuven beter gescoord heb. Het fietsen was al weer lang geleden, bijna een maand geleden.
Ik had mezelf gezegd om het kalm aan te pakken en me zeker niet te gaan forceren ! Ik ben dus "maar" tot 70 Watt kunnen gaan wat ik persoonlijk zeer weinig vindt...
In de wachtzaal om even via de cardiologe te passeren trof ik mijn maatje aan. Ze kwam ook revalideren maar op woensdag is het voor haar zwemmen, iets dat ik niet mag omwille van mijn kabel in mijn buik.
Ze maakt het goed na haar harttransplantatie, wel met enkele minpuntjes maar ze zag er echt goed uit. Ik ga samen met haar in de reva-groep zitten en daar kijk ik naar uit tenslotte geeft zij mij een voorbeeld van hoe het "erna" gaat worden....
Ik kan niet genoeg zeggen hoe belangrijk het is om met mensen in contact te zijn die dezelfde ziekte hebben of hebben gehad in haar geval. Samen het klote-gevoel durven te bespreken of samen mopjes maken over of rond je ziekte, de ongemakken opsommen, je ervaringen met dokters delen,.... het is zo belangrijk. Er is in ons land echt te weinig aandacht voor .....
De cardioloog was content me te zien. Al viel het haar direct op dat ik veel vermagerd ben en ja, dit is ook zo spijtig genoeg ! Ik zie me bij het wegen elke dag niet echt bijkomen wat ik frustrerend vind.
Maar ze gaat me dikker maken ... ha, ik ben eens benieuwd !
Verder valt er niet veel te onderzoeken, ik wordt goed gevolgd in het UZ Leuven en het is ook daar dat ik (hopelijk snel) getransplanteerd ga worden.
In ieder geval is er voor nu groen licht om te revalideren ! Weer een stap in de goede richting, hoe sterker ik fysiek ben hoe beter voor de transplantatie en dat is uiteindelijk het enige wat telt !
Reacties
Een reactie posten