Up to 2018 !
Zondag 31 december 2017,
de laatste dag van het jaar 2017. Een jaar dat ik niet snel zal vergeten en dit omwille van alle toestanden die ik heb mee gemaakt ...
Alles was nochtans relatief goed begonnen. Wel een massa cardioverie's die steeds maar kortstondig iets uithaalde. Tot ik in het voorjaar mijn hartstilstanden kreeg. Een hel ! Een maand in het hospitaal volgde waar men ook ineens preventief mijn hartoortje heeft gesloten. Toen is er ook duidelijk gezegd dat de enige manier om me nog te helpen een harttransplantatie was.
Dus in juni naar de prof in Leuven voor mijn geplande week opname .... dat werden er twee maar ik kwam op de actieve lijst van wachtende op een harttransplantatie. Ik kan niet ontkennen dat dit voor het eerst voelde als een soort overwinning.
Het "overwinnings-gevoel" werd in de zomer al snel minder en minder .... voor het eerst voelde ik dat mijn ziekte sterker was dan mijn wil om te blijven gaan.
Een raar gevoel want begin september heb ik mijn "bridge to transplant" dan gekregen .... allè krijgen was meer van moeten. De ziekte zorgde ervoor dat mijn andere organen in gevaar waren en dit moest gestopt worden. Wederom een maand in het ziekenhuis .... de zwaarste operatie die ik tot nu toe heb moeten ondergaan. De zwaarste zowel fysiek als mentaal.
Ondertussen gaat het ook slechter en slechter met mijn vader, ook hij vecht zijn strijd tegen de verdomde ziekte...
Midden november een tegenslag, ik krijg een infectie op mijn kabel die in mijn buik loopt naar de hartpomp toe. Via spoed in Leuven binnen voor een week.
Deze infectie heeft me gepakt, op lichamelijk vlak maar ook in mijn hoofd.... ik laat me nu helpen door iemand die me leert hoe te relaxen en hoe angstaanvallen te overwinnen. Makkelijker geschreven dan gedaan .... soms is medicatie spijtig genoeg de enige uitweg.
In 2017 ben ik ook zeer bewust geworden van het belang om je te registreren als donor. Er valt niet veel te transplanteren als er geen donors zijn. Dus ik kan iedereen maar proberen zich te laten registreren en dit via allerlei manieren. Ik gebruik mijn sociale media maar kruip ook in mijn pen en schrijf een artikel voor een plaatselijk krantje en schrijf ministers aan met een idee rond registratie.
Ik moet iets doen want blijven stilzitten rond dit thema kan ik niet meer.
Was alles slecht in 2017, neen zeker niet ! Ik ben door die hartstilstanden gekomen en heb gezien hoe sterk we als gezin zijn. Ik heb gezien hoe vrienden, buren, collega's en zoveel meer mensen met me meeleven en mee hopen. Zonder hen zou het een nog zwaardere strijd zijn.
Ik heb ook nieuwe mensen leren kennen en ben vele van hen dankbaar plus ik weet dat ze me nog goed gaan verzorgen... waarvoor nu al dank.
Voor wat het komende jaar gaat brengen kan ik alleen maar hopen. Een tweede kans gaat voor mij een nieuwe start zijn, laat ons hopen dat deze start er snel zal zijn ..... .
Aan iedereen een gelukkig nieuwjaar maar een nog gezonder nieuw jaar gewenst !
de laatste dag van het jaar 2017. Een jaar dat ik niet snel zal vergeten en dit omwille van alle toestanden die ik heb mee gemaakt ...
Alles was nochtans relatief goed begonnen. Wel een massa cardioverie's die steeds maar kortstondig iets uithaalde. Tot ik in het voorjaar mijn hartstilstanden kreeg. Een hel ! Een maand in het hospitaal volgde waar men ook ineens preventief mijn hartoortje heeft gesloten. Toen is er ook duidelijk gezegd dat de enige manier om me nog te helpen een harttransplantatie was.
Dus in juni naar de prof in Leuven voor mijn geplande week opname .... dat werden er twee maar ik kwam op de actieve lijst van wachtende op een harttransplantatie. Ik kan niet ontkennen dat dit voor het eerst voelde als een soort overwinning.
Het "overwinnings-gevoel" werd in de zomer al snel minder en minder .... voor het eerst voelde ik dat mijn ziekte sterker was dan mijn wil om te blijven gaan.
Een raar gevoel want begin september heb ik mijn "bridge to transplant" dan gekregen .... allè krijgen was meer van moeten. De ziekte zorgde ervoor dat mijn andere organen in gevaar waren en dit moest gestopt worden. Wederom een maand in het ziekenhuis .... de zwaarste operatie die ik tot nu toe heb moeten ondergaan. De zwaarste zowel fysiek als mentaal.
Ondertussen gaat het ook slechter en slechter met mijn vader, ook hij vecht zijn strijd tegen de verdomde ziekte...
Midden november een tegenslag, ik krijg een infectie op mijn kabel die in mijn buik loopt naar de hartpomp toe. Via spoed in Leuven binnen voor een week.
Deze infectie heeft me gepakt, op lichamelijk vlak maar ook in mijn hoofd.... ik laat me nu helpen door iemand die me leert hoe te relaxen en hoe angstaanvallen te overwinnen. Makkelijker geschreven dan gedaan .... soms is medicatie spijtig genoeg de enige uitweg.
In 2017 ben ik ook zeer bewust geworden van het belang om je te registreren als donor. Er valt niet veel te transplanteren als er geen donors zijn. Dus ik kan iedereen maar proberen zich te laten registreren en dit via allerlei manieren. Ik gebruik mijn sociale media maar kruip ook in mijn pen en schrijf een artikel voor een plaatselijk krantje en schrijf ministers aan met een idee rond registratie.
Ik moet iets doen want blijven stilzitten rond dit thema kan ik niet meer.
Was alles slecht in 2017, neen zeker niet ! Ik ben door die hartstilstanden gekomen en heb gezien hoe sterk we als gezin zijn. Ik heb gezien hoe vrienden, buren, collega's en zoveel meer mensen met me meeleven en mee hopen. Zonder hen zou het een nog zwaardere strijd zijn.
Ik heb ook nieuwe mensen leren kennen en ben vele van hen dankbaar plus ik weet dat ze me nog goed gaan verzorgen... waarvoor nu al dank.
Voor wat het komende jaar gaat brengen kan ik alleen maar hopen. Een tweede kans gaat voor mij een nieuwe start zijn, laat ons hopen dat deze start er snel zal zijn ..... .
Aan iedereen een gelukkig nieuwjaar maar een nog gezonder nieuw jaar gewenst !
Reacties
Een reactie posten