Frequent patient .....
Zaterdag 06 januari 2018,
sinds gisteren sukkel ik weer met een beetje pijn aan de wonde/opening van mijn kabelpoort naar mijn Lvad toe.
Op 1 januari had de wonde nog eens gebloed maar dit was "mooi" en "proper" bloed dus leek ons dit wel ok te zijn. Sinds donderdag was er ook een beetje etter uitgekomen wat ook nog kan maar op vrijdagavond was het bingo !
Ik voelde al een beetje zeurende pijn op vrijdagnamiddag maar ach, dat is geen pijn in vergelijk met wat ik al heb meegemaakt. 's Avonds dan toch eens alles goed nagekeken en jawel, bij het zien van mijn pleister wist ik al dat er behoorlijk wat vocht was uitgekomen.
Alles weer proper gemaakt en goed ontsmet maar toch maar al iemand verwittigd om in de ochtend, indien ze het vragen naar de spoed te gaan van het UZ Leuven.
Na wat over en weer bellen, hebben we dan toch geen risico willen nemen en zijn we naar Leuven vertrokken.
(Mijn schoonbroer heeft de taak van chauffeur op zich genomen, waarvoor een dikke merci !)
Ik had heel mijn standaarduitrusting weer bij want de ervaring heeft me geleerd beter voorbereid te zijn op een aantal dagen van eindeloze verveling.
Op spoed ging het echt goed vooruit, binnen de vijf minuten was de triage gebeurd en binnen een half uur lag ik in zo'n box zoals we meermaals op tv hebben kunnen zien.
Ik moest wat wachten op de dokter want deze stond nog "aan't tafel" .... eten zal het niet geweest zijn denk ik !
Klop,klop op mijn deur en wie komt er binnen ? Jawel, de dokter, en het is wederom dezelfde arts als vorige keer en als de keer daarvoor. Dit is ook de man die me de drainage heeft gegeven van mijn linker longvlies....wat die allemaal heeft moeten aanhoren heeft onze band enkel versterkt denk ik.
Ik ben blij dat hij het is, ook vorige keer heeft hij me van dicht gevolgd en ook nu is zijn diagnose duidelijk en zonder al te veel bla, bla,.... iets wat ik weet te waarderen.
Na een swab en een bloedafname moet ik, logisch, weer een klein uurtje wachten.
Nog binnen het uur is het duidelijk dat de waarden nog niet alarmerend zijn, wat dus wil zeggen dat we antibiotica opstarten in een pil-vorm en niet via infuus. Ik hoef dus niet te blijven, voorlopig want maandag weten we hopelijk de "kweek" ... wederom heb ik weer mijn eigen kweek ergens groeien.
Ik krijg vervolgens mijn (letterlijk) verlossende papieren en voorschriften van de dokter.
Van de medewerkers op spoed krijg ik nog een nieuw verband en halen ze mijn slotje terug uit mijn arm. Nadat ik hen bedank ga ik me laten uitschrijven....
Bij het wachten op mijn rit terug zie ik hoe veel volk er binnen en buiten gaat in zo'n ziekenhuis, je ziet blije mensen en sombere mensen .... ik hoop dat iedereen wie ooit door deze deuren voor mij komt allemaal blije mensen zullen zijn.
sinds gisteren sukkel ik weer met een beetje pijn aan de wonde/opening van mijn kabelpoort naar mijn Lvad toe.
Op 1 januari had de wonde nog eens gebloed maar dit was "mooi" en "proper" bloed dus leek ons dit wel ok te zijn. Sinds donderdag was er ook een beetje etter uitgekomen wat ook nog kan maar op vrijdagavond was het bingo !
Ik voelde al een beetje zeurende pijn op vrijdagnamiddag maar ach, dat is geen pijn in vergelijk met wat ik al heb meegemaakt. 's Avonds dan toch eens alles goed nagekeken en jawel, bij het zien van mijn pleister wist ik al dat er behoorlijk wat vocht was uitgekomen.
Alles weer proper gemaakt en goed ontsmet maar toch maar al iemand verwittigd om in de ochtend, indien ze het vragen naar de spoed te gaan van het UZ Leuven.
Na wat over en weer bellen, hebben we dan toch geen risico willen nemen en zijn we naar Leuven vertrokken.
(Mijn schoonbroer heeft de taak van chauffeur op zich genomen, waarvoor een dikke merci !)
Ik had heel mijn standaarduitrusting weer bij want de ervaring heeft me geleerd beter voorbereid te zijn op een aantal dagen van eindeloze verveling.
Op spoed ging het echt goed vooruit, binnen de vijf minuten was de triage gebeurd en binnen een half uur lag ik in zo'n box zoals we meermaals op tv hebben kunnen zien.
Ik moest wat wachten op de dokter want deze stond nog "aan't tafel" .... eten zal het niet geweest zijn denk ik !
Klop,klop op mijn deur en wie komt er binnen ? Jawel, de dokter, en het is wederom dezelfde arts als vorige keer en als de keer daarvoor. Dit is ook de man die me de drainage heeft gegeven van mijn linker longvlies....wat die allemaal heeft moeten aanhoren heeft onze band enkel versterkt denk ik.
Ik ben blij dat hij het is, ook vorige keer heeft hij me van dicht gevolgd en ook nu is zijn diagnose duidelijk en zonder al te veel bla, bla,.... iets wat ik weet te waarderen.
Na een swab en een bloedafname moet ik, logisch, weer een klein uurtje wachten.
Nog binnen het uur is het duidelijk dat de waarden nog niet alarmerend zijn, wat dus wil zeggen dat we antibiotica opstarten in een pil-vorm en niet via infuus. Ik hoef dus niet te blijven, voorlopig want maandag weten we hopelijk de "kweek" ... wederom heb ik weer mijn eigen kweek ergens groeien.
Ik krijg vervolgens mijn (letterlijk) verlossende papieren en voorschriften van de dokter.
Van de medewerkers op spoed krijg ik nog een nieuw verband en halen ze mijn slotje terug uit mijn arm. Nadat ik hen bedank ga ik me laten uitschrijven....
Bij het wachten op mijn rit terug zie ik hoe veel volk er binnen en buiten gaat in zo'n ziekenhuis, je ziet blije mensen en sombere mensen .... ik hoop dat iedereen wie ooit door deze deuren voor mij komt allemaal blije mensen zullen zijn.
Reacties
Een reactie posten