Fever .....

Woensdag 2 mei 2018,

vorige week woensdag ben ik op Lvad-controle geweest in het UZ Leuven. Alles was stabiel waar ik zeer blij voor ben. Ik had wel al in mijn dossier gezien dat ik een ijzer-baxter ging krijgen omdat ik zeer laag stond in ijzer.... raar want ik ben zot van ijzer ... ;-)
De baxter ging er vlot in de onderzoeken waren snel dus na een dikke 2 uren stonden we weer buiten en konden we op't gemakske naar huis.

Ik ben goed / stabiel ... dubbel gevoel want ja, ik wil zo snel mogelijk "nen nieuwe moteur" ... maar langst de andere kant betekent dit ook dat ik er helemaal klaar voor ben.

Donderdag nog "vlotjes" naar het werk kunnen gaan, ok toegegeven het is niet zo licht een dagje werken maar wat dit geestelijk doet is niet te onderschatten.
Vrijdag dus een dagje zetel en voldoende rusten want het volgende waar ik naar uitkeek was gaan eten bij één van mijn beste vrienden op zondag.
Het was al lang afgesproken en ik weet dat dit zeker plezant en goed gaat worden ...
In de loop van vrijdag krijg ik wat rugpijn en voel ik wat pijnlijkere gewrichten .... ach, niet direct iets om veel bij stil te staan want dit gebeurd zeker vaker. Ook lichte hoofdpijn maar ook dat is al vrij standaard geworden. Giet hierover het standaardsausje van lage bloeddruk en ja ... ik voelde me niet 100%. .... Erover geweest, is dan je conclusie.

De nacht van vrijdag op zaterdag was het bingo ... 38° koorts .... niet goed voor nen Lvad-er ... dus een Dafalgan om de koorts te temperen en de volgende ochtend bellen naar het ziekenhuis wat te doen...
Na contact met het ziekenhuis, vroegen ze me natuurlijk om via spoed binnen te komen. Enkele uren later "geringd" en opgenomen ... bloedwaarden gaven weer dat ik tegen iets aan het vechten was maar wat, was nog niet duidelijk. Ik slik nochtans continue antibiotica en mijn kabelpoort was zeker niet geïnfecteerd. De nodige hemo-culturen en bloedstalen volgde elkaar in tempo op ....

Na zondag en maandag geen speciale waarden te hebben gevonden in het bloed mocht ik maandag namiddag vertrekken.

Wat het was weten ze niet maar dat er iets was, was duidelijk ... het zal misschien een gevecht tegen een griepje zijn geweest of een of ander viraal gebeuren. Het maakt nog eens duidelijk hoe stabiel, stabiel maar is bij een chronisch zieke. De ene dag ben je OK met je ziekte en de andere dag ben je plots verzwakt en veel minder OK ..... Het menselijk lichaam is toch een "graaf machien" zenne ....

Op dinsdag 1 mei had ik terug wat energie en op deze dag heb ik dan ook volop genoten van de energie samen met mijn vrouwke, die ook elke keer dat het met mij minder gaat er ook maar steeds mee door moet ..... iets dat al te vaak wordt vergeten.